Luister naar het gedicht Daphne en lees over de mythe
Als ik omhoog kijk ’s avonds, is de hemel er niet meer,
een grote twijfel hangt er tussen de bomen.
Duister en regen reegnen uit de leegte neer
met de onzichtbre haast van onderaardse stromen.
Alleen mijn voeten op de oude grond
verbinden mij met het bestaande,
nauw ademend als zij, de aarde,
– diep in zichzelf gekeerd en wond.
En het enige, dat ik nog zeker weet,
waaruit ik nooit meer word bevrijd
is het vaste, dicht-vertakte leed.
Mijn blaadren roeren in onzekerheid
waarin nog iets van hemels luistren is,
mijn wortlen proeven zoveel duisternis.
Dit gedicht staat in de bundel De Vogel Phoenix van Vasalis, gepubliceerd in 1947
Daphne is een nimf uit de Griekse mythologie die verbonden was met waterbronnen, rivieren en bossen. Ze was de dochter van een riviergod, Peneus of Ladon, en werd bemind door de god Apollo. Maar Daphne wilde geen echtgenoot of minnaar hebben, en ze leefde een eenvoudig en vrij leven in de natuur. Toen Apollo haar achtervolgde, smeekte ze haar vader om haar te redden, en hij veranderde haar in een laurierboom. Apollo eerde haar door de laurier tot zijn heilige boom te maken, en hij droeg een krans van laurierbladeren op zijn hoofd.
Geef een reactie