Perseus en Medusa. [Met.IV,772 – 803]

– Agenor’s zoon Perseus vertelt dan dat onderaan het koude Atlasgebergte
een plek ligt, veilig door de bescherming van een stevige gesteente;
dat bij de ingang twee zussen dochters van Phorcys hebben gewoond
om beurten gebruikten ze hun ene oog;

dat hij dit met een sluwe list te pakken had gekregen door het
bij het uitwisselen met zijn hand aan te pakken;
en dat hij langs ver afgelegen paden en rotsen begroeid met ruige bossen
het gebied van de Gorgo’s bereikt had en daar verspreid over het veld
en de wegen overal beelden van mensen en dieren had gezien

die vanzelf in steen waren veranderd doordat Medusa hen aan had gezien.
Dat hij echter via het spiegelend brons van zijn huiveringwekkende schild
dat hij aan zijn linkerarm droeg de gestalte van Medusa aanschouwd had
en toen een diepe slaap haar zelf en de slangen in zijn greep had
haar hoofd had gescheiden van haar nek; dat Pegasus, snel door zijn vleugels,

en diens broer, Chrysaor, waren geboren uit het bloed van hun moeder.
– Hij vertelde verder over de ongelogen gevaren op zijn lange omzwervingen,
welke zeeën, welke landen hij onder zich had gezien vanuit de hoogte
en welke sterrenbeelden hij had aangedaan bij het slaan met zijn vleugels;
Toch zweeg hij voordat het verwacht werd. Eén van de voornamen nam daarop

het woord met de vraag waarom slechts één van de zussen een haardracht
had waarin slangen gemengd waren.
Perseus gaf als antwoord: ‘Omdat gij iets vraagt wat een antwoord verdient:
verneem wat de reden was van het gevraagde. Haar prachtige schoonheid
maakte haar tot de betwiste hoop van veel pretendenten;

maar niets was schitterender aan heel Medusa dan haar haren:
ik heb iemand ontmoet die vertelde dat hij haar gezien had.
Men vertelt dat de heerser over de zee haar in Minerva’s tempel
heeft aangerand: de dochter van Juppiter heeft zich afgewend en
met haar aegis haar onschuldige ogen bedekt, maar niet zou dit ongestraft blijven:

het haar van de Gorgo heeft ze veranderd in walgelijke slangen.
Ook nu nog draagt zij, om haar vijanden te verlammen van schrik,
op haar borst de slangen die zij schiep.